Haklarımızı birilerinin eline bırakmamalıyız

Tepebaşı Belediyesi işçisi
Eskişehir

Merhaba Evrensel okurları. Ben Tepebaşı Belediyesinde çalışan, Genel-İş üyesi bir işçiyim. 1 Mayıs işçilerin bedeller ödeyerek elde ettiği bir gün. Neredeyse iki asırlık tarihi olan 1 Mayıs, biz işçilerin günü. Lakin ülkemizde 1 Mayıs’a farklı bakış açılarıyla yaklaşıldığını gözlemliyorum. 1 Mayıs sendikalarla özdeşleşmiştir. Evet, işçilerin en önemli savunma kalkanı sendikalardır, sendika işçinin güvencesidir.

Peki gerçekten sendikalar işçinin haklarını savunurken hangi mücadeleyi nasıl veriyor? İşin bu tarafı sorunlu. Sendika hangi tarafta; işçi tarafında mı yoksa sermaye tarafında mı? Her sene bunun bariz örneklerini yaşıyoruz. Ben sendikaların hep işçiden yana olmasını bekliyorum. Lakin ‘sarı sendikalar’ yüzünden sendikalara güven kalmadığını görüyorum.

Sendikaların varlığını sürdürmesi tamamen işçilerin örgütlü gücüne bağlı. İşçi cephesinden bu gücün fark edilmediğini düşünüyorum. İşçi birlik olursa, sendikalarla birlikte aşamayacağı engel olmadığını düşünüyorum. Lakin günümüzde, işçi korkak ve gücünü kullanamayan bir sınıf haline getirilmiş. Tabii bunun şimdilik böyle olmasının pek çok nedeni var.

Eskişehir 1 Mayıs’ına her iş kolundan işçilerin katılımını az buldum. Mücadeleyi unutmuş, kendi haklarını birilerinin eline bırakmış bir işçi gerçekliği var. Sonucu kötü olsa da şu an için sinmiş durumda. 1 Mayıs’ın binler değil on binlerin katılımıyla kutlanması gerekiyordu. Maalesef olmadı, bir dahaki sene bu hayalimizin gerçek olması dileğiyle.